برنامه سیاسی پیشنهادی به پیشروان کارگران، روشنفکران جناح چپ طبقه متوسط، و عموم آزادیخواهان
اکبر تک دهقان
انتشار اول، 8 شهریور 1385- 30 اوت 2006
انتشار دوم، 8 آذر 1388- 29 نوامبر 2009
تقدیم به مردمی که بحساب نمی آیند!
همانگونه که در موعد انتشار اول این طرح اعلام گردید، متن تاکنونی در بخشهای مختلفی، شکلی همچنین محتوایی، تکمیل شده، با انجام تصحیحات انشایی ضروری، بعنوان انتشار دوم، در اختیار علاقمندان قرار میگیرد. پیرامون برخی تغییرات با اهمیت مضمونی، در انتهای متن توضیح داده شده است. امید که تلاش به انجام رسیده، موضوع توجه و مطالعه شما، قرار گیرد.
" طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها "، به اعضاء خانواده رفقای جانباخته از سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، در روز 4 بهمن سال 1364 در مقر رادیو صدای فدایی ( روستای گاپیلون در کردستان عراق) و حوادث مربوط به آن، تقدیم میگردد.
در این روز هولناک، با بروز یک درگیری مسلحانه درونی، رفقایی در نزدیکترین رابطه سیاسی و انسانی، خون یکدیگر را بر زمین ریختند و پس از آن، سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، به تجزیه و انحلال کامل، کشانده شد. بحران حاد در سازمان فدایی- اقلیت، بر زمینه شکست انقلاب بهمن، قتل عام دهها هزار نفر از مبارزین، از آن میان، اکثریت قریب به اتفاق رهبران، اعضاء و فعالین سازمان، و عدم توانائی و تمایل کمیته مرکزی محفلی و عمدتاً انتصابی، برای پاسخگویی به معضلات سیاسی و تشکیلاتی در این شرایط سخت، شکل گرفته بود.
این حادثه نابود کننده، در نتیجه شکل گیری یک دسته بندی ارتجاعی در سازمان، در یکطرف باند عباس توکل- حسین زهری( بهرام، مسئول انتصابی کمیته خارج سازمان)، و در طرف دیگر، باند مصطفی مدنی- حماد شیبانی( جناح شورای عالی)، به سازمان چریکهای فدایی خلق ایران – اقلیت، تحمیل شد. عباس توکل و مصطفی مدنی، در پی تجزیه های پس از آن در خارج از کشور، محافل جدیدی، تحت عنوان " سازمان فداییان- اقلیت"، و جریانی اکثریتی یعنی" اتحاد فداییان خلق ایران"، و حسین زهری( بهرام) با روحیاتی جنایتکارانه و عامل افراطی در زمینه سازی درگیری نیز، دسته ای باند سیاهی، سرتاپا مشکوک و تبهکارانه، تحت عنوان گمراه کننده: "سازمان چریکهای فدایی خلق ایران" را به راه انداختند.
دسته جات نامبرده بالا، از طریق عناصر دیگری در مقرات سازمان، فعالانه مورد حمایت واقع شدند، که آشکارا، هدف انحلال سازمان و زندگی در خارج، و یا روی آوری به فعالیتهای قومی را دنبال میکردند. این گروه، در انشعابات بعدی در کردستان عراق و اروپا، محافل راست شبه اکثریتی، منفعل و انحلال طلب، تحت عنوان " هسته اقلیت"( از جناح" کمیته مرکزی"، مدافع افراطی انحلال سازمان)، و جریان قومی" اتحاد فداییان کمونیست"( یدی شیشوانی از جناح شورای عالی) را تأسیس کرده، با عوامفریبی، دروغ و مظلوم نمایی، تبهکاری خود را پرده پوشی کرده، آن را به خیال خود، مشمول مرور زمان ساختند.
جانباختگان این رویداد دردناک و حوادث بعدی، پدران، مادران و بستگانی داشتند، که در منازعات ارتجاعی قدرت در یک محفل بسته، به آنان فکر نشد، و در هیچ بزرگداشت و تحلیل سیاسی نیز، از آنان یادی نشد. اما آنها، با دنیایی از شور و عشق، به حضور فرزندان و بستگان خود در صفوف فدایی افتخار نموده، در آرزوی بازگشت پیروزمندانه آنان، روز شماری میکردند. نگارنده این سطور که با برخی از رفقای جانباخته در این روز و رویدادهای مربوط به آن- در شرایط مختلف – در رابطه فعالیت سیاسی قرار داشته است، به قلب بزرگ، اعتماد و علاقه بستگان آنان به سازمان- از خانواده های زحمتکش و بعضاً بسیار محروم- و امید پرشور آنها به بازگشت فرزندان فدایی خود، درود میفرستد. از این رو، تلاش به سرانجام رسیده را- که نتیجه همه زندگی سیاسی من است- از صمیم قلب، به اعضاء خانواده رفقای جان باخته خود در این روز تلخ و حوادث مربوط به آن، به نجابت و نزاکت مردمی، به صبوری، سکوت و تحمل اندوه فروخورده، به متانت، خطا پوشی و گذشت احترام برانگیز آنان، تقدیم مینمایم.
جانباختگان درگیری روز 4 بهمن سال 1364 در روستای گاپیلون( کردستان عراق)، و حوادث مربوط به آن:
1- رفیق کیکاووس درودی( عباس کامیارانی، عباس پرولتر)، مسئول شاخه کردستان سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت. او در جناح معترضین، یعنی "شورای عالی" قرار داشت.
2- رفیق سعادت محمدی( هادی)، از مسئولین نظامی تیم پیشمرگان در شاخه کردستان، و از فعالین سابق سازمان در یاسوج در استان کهگیلویه و بویراحمد. او در جناح معترضین به جناح توکل قرار داشت.
3- رفیق کاوه، عضو سازمان در مقر رادیو صدای فدایی و از فعالین سابق سازمان در کرمانشاه.
4- رفیق اسکندر، نیروی سازمان از مقر رادیو صدای فدایی، و از فعالین سابق سازمان در لرستان.
5- رفیق حسن، نیروی سازمان از مقر رادیو صدای فدایی، و از فعالین سابق سازمان در خارج از کشور.
همچنین رفقای دیگری نیز، در پی این حادثه و در چنبره رقابتهای ارتجاعی درونی و یا حوادث تحمیلی، جان باختند:
1- رفقا جمال و فواد، از پیشمرگان فدایی در مقر رادیو صدای فدایی ( گاپیلون) و مقر شاخه کردستان ( گلاله)، که در تهاجم عناصر مسلح حزب دموکرات کردستان عراق( " پارتی" و سابقاً: قیاده موقت)، در مناطق شمال کردستان عراق، جان باختند. هر دو رفیق، پس از درگیری 4 بهمن، از پیوستن به دو جناح عامل این درگیری خودداری نموده، تلاش کردند، با اتکاء صرف به خود، از مناطق بسیار ناامن و کوهستانی شمال عراق، خارج شوند.
2- رفقا نوید ( از یاسوج) و اردشیر، از پیشمرگان فدایی که پس از درگیری 4 بهمن، از پیوستن به دو جناح عامل درگیری خودداری نموده، تلاش کردند، از عراق خارج شوند. هر دو رفیق، در مناطق کوهستانی شمال عراق، از سوی افراد مسلح حزب دموکرات کردستان عراق، مورد حمله قرار گرفته و بازداشت شده، به مأمورین رژیم اسلامی، تحویل داده میشوند. رفقا نوید و اردشیر، پس از تحمل شکنجه های طاقت فرسا، در اواخر سال 1365 و یا اوائل سال 1366، در شهر سنندج در میان فریادهای بلند خود، " زنده باد سوسیالیسم"، به جوخه اعدام سپرده شدند.
3- رفیق حسن لر، از پیشمرگان فدایی که پس از درگیری 4 بهمن، به اتحادیه میهنی کردستان عراق( یه که تی، جلال طالبانی) و سپس، به کومله ( در این تاریخ: سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) پیوست. او در سال 1365 در مقر کومله و در فضایی بشدت غیردوستانه علیه سازمان فدایی، در نهایت تنهایی و سرخورده گی ناشی از فروپاشی سازمان، با شلیک گلوله، به زندگی خود خاتمه داد.
4- رفیق مریم از اعضاء سازمان در مقر رادیو صدای فدایی در مقر گاپیلون، که به جناح" کمیته مرکزی"( توکل، زهری، هسته اقلیت) پیوست، و در اواخر سال 1365، در اعتراض به عدم برگزاری کنگره دوم سازمان از سوی مسئولین این جریان، در محل زندگی افراد این جناح در یکی از شهرهای کردستان عراق، با شلیک گلوله به زندگی خود پایان داد.
5- رفقا انور و مصطفی از اعضاء کمیته کردستان جناح " شورای عالی"، که در اواسط سال 1366، در پی تلاش برای یافتن محلی بمنظور انتقال مقر این گروه( جناح مدنی، شیبانی، یدی شیشوانی)، در منطقه ای کوهستانی در کردستان عراق، مورد حمله افراد مسلح ناشناس قرار گرفته، جان باختند.
6- رفیق نیوشا فرهی از فعالین سازمان در آمریکا، که پس از درگیری 4 بهمن، به همکاری جنبی با جناح " شورای عالی" پرداخته بود، در روز 29 شهریور 1366- 20 سپتامبر 1987، از طریق خودسوزی در برابر ساختمان سازمان ملل متحد، جان باخت. دلیل مشخص اقدام رفیق، اعتراض به حضور خامنه ای جنایتکار – رئیس جمهور وقت رژیم اسلامی- برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. انتخاب این روش اعتراض از سوی رفیق نیوشا، قبل از هر چیزی، به شرایط گسیختگی در صفوف سازمان، و تأثیر سرخورده گی بزرگ ناشی از رویداد 4 بهمن 64، مربوط است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها( انتشار دوم)
به ضمیمه:
1- جمهوری شورایی و مسائل قومی در ایران
2- سیاست اقتصادی در جمهوری شورایی ایران
خواننده علاقمند!
مطمئنناً تلاش صورت گرفته در اینجا، کامل ترین و بهترین در نوع خود نیست. اگر در مطالعه این طرح، به مواردی برخورد نمودید، که ضرورت بهبود و تکمیل آنها وجود دارد، نگارنده را از مطلع شدن از نتیجه نظر نکته بین خود، محروم نسازید. این طرح در صورت ضرورت در آینده نیز، تحت عنوان انتشار سوم، از سوی نگارنده، منتشر خواهد گشت، که میتواند تصحیحات احتمالی و پیشنهادی شما را نیز، در بر بگیرد. نشانی تماس با نگارنده: pouyane50@yahoo.de
مقدمه و توضیحات
تجزیه و ضعف در صفوف سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، همچنین غلبه انفعال مزمن بر گرایشهای جریان انقلابی فدایی در داخل کشور، موضع گیری این نیروی اجتماعی پیشرو و سنت دار انقلابات در ایران، نسبت به تحولات سیاسی را، بسیار دشوار ساخته است. در شرایط کنونی اما، دستیابی به یک موضع واحد از سوی این طیف( در داخل کشور)، و حضور روشن سیاسی- برنامه ای در رویدادهای هر دم شتاب یابنده، یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.
بهترین و ساده ترین شکل بیان درخواستهای نیروی اجتماعی فدایی( در صورت وجود تشکل در صفوف آن)، طرح روشن و فرموله این مطالبات، بصورت قطعنامه هایی، در برابر کنگره شوراهای کارگری و عمومی است. در اینجا، هم موارد پراهمیتی که به لحظات سرنگونی رژیم اسلامی مربوط بوده، و هم مطالبات مردم که پس از تشکیل کنگره شوراها را شامل میگردند، جای خواهند داشت. این روش معرفی اهداف برنامه ای جریان انقلابی فدایی، لزوماً بمعنای اعلام وجود شرایط قیام مسلحانه فوری، و امکان فراخوان کنگره شوراها در این لحظه، نیست. تنظیم بحث به شکل زیر را میتوان در عین حال نوعی تلاش، برای ایجاد هماهنگی حول اهداف مشخص، میان فعالین مستقل در درون طیف انقلابی فدایی و کارگران کمونیست در داخل کشور، محسوب نمود.
---------------
توضیح:
*1- از دید این نگارنده هیچیک از گروههای کنونی در خارج، که تحت عنوان " فدایی"، به فعالیت گیاهی اشتغال دارند، در کمترین حدی قادر به جایگزینی سازمان چریکهای فدایی خلق ایران( سازمان اصلی 1349-1357) نشدند. موضوع " جریان انقلابی فدایی" در این برنامه، همواره بر سازمان اصلی و تئوری و پراتیک آن در دوران انقلاب بهمن( 1349-1360)، ناظر است.
------------------------------------------
توضیحاتی در آغاز
توجه: در چاپ اینترنتی، بدلیل نوع فرمات فارسی، ترتیب نگارش و خواندن بندها، قطعنامه ها و بخشها، عکس نوع توصیف شده در اینجاست. در توزیع ورد این برنامه، توضیحات زیر، کاملاً صدق میکند.
1- شماره قبل از عنوان اصلی در بالای هر بخشی، شماره بخش مذکور تلقی میگردد. برای مثال: " بخش 1- بیانیه های پایه ای کنگره شوراها ".
شماره پس از آن و از سمت راست، شماره قطعنامه نامبرده است. برای مثال:
1-1، قطعنامه پیرامون: حق مردم ایران در داخل کشور برای تعیین سرنوشت خویش. در اینجا از راست به چپ: 1 اول، شماره قطعنامه، و 1 دوم، شماره بخش در بالا است.
2- شماره های قبل از بخشها، عناوین قطعنامه ها و بندها، از راست به چپ، خوانده میشوند. برای مثال:
1-1-1، حق مردم ایران و فعالین سیاسی مبارز در کشور ... . در اینجا از راست به چپ: 1 اول، شماره بند ذیل قطعنامه، 1 دوم شماره قطعنامه، 1 سوم شماره بخش، محسوب میگردند.
3- زیر- بندهای متعلق به یک قطعنامه و یا ذیل یک بند، که تنها با یک عدد، مشخص شده اند، در حقیقت به بخشی از اصل قطعنامه و نه بندهای مستقل و یا توضیح در آن رابطه، تعلق دارند. اما طولانی شدن یک قطعنامه، جدا سازی این اجزاء را ضروری ساخته، با یک شماره، مشخص گشته اند. نظیر موارد برشمرده در ذیل قطعنامه 1 از بخش 5 : قطعنامه پیرامون: تأیید حقانیت جنبشهای انقلابی ..."
4- فاصله دو بخش از طریق یک خط کامل ( ورد-14- درشت)، و فاصله دو قطعنامه در داخل یک بخش از طریق یک نیمه خط نقطه چین، مشخص میگردد. بین دو بند از یک قطعنامه، تنها یک فاصله آزاد قرار گرفته است.
5- ترتیب خواندن بخشها، قطعنامه ها و بندهای مرتبط به یکدیگر، بقرار زیر است. برای مثال: " قطعنامه 1 از بخش 1، اعلام کنگره شوراها، بمثابه عالیترین ارگان قدرت سیاسی ..."، و یا " بند 1، قطعنامه 2 از بخش 4، جدایی دین از دولت و سیستم آموزشی ..."
6- برای ایجاد یکنواختی در کل متن، شماره ها و ارقام، همواره بکمک اعداد و نه حروف، آورده شده اند.
7- موضوع و محتوای بندهای ذیل قطعنامه ها، بعضاً ارائه کامل مطالبات یک قطعنامه و تکمیل آن، و یا توضیح و استدلال برای مطالبه طرح شده از طریق قطعنامه را در بر میگیرد؛ از آنجا که تدوین توضیح واستدلال جداگانه برای هر قطعنامه، متن را از شکل یکدست، سلیس و قابل فهم آن خارج کرده، آن را برای خواننده معمولی، به متنی که مدام موجب گسست در مطالعه میگردد، تبدیل میساخت.
-----------------------------------------
قطعنامه های زیر از سوی فراکسیون فدایی( فراکسیون جمهوری شورایی)، به کنگره شوراها ارائه میگردند.
کنگره شوراها یک کنگره عمومی است، که در لحظات سرنگونی رژیم اسلامی، از تجمع نماینده گان شوراها، سندیکاها و اتحادیه ها، کمیته ها، نهادها و ارگانهای صنفی، دموکراتیک و مباررزاتی، همه اقشار و طبقات سهیم در سرنگونی رژیم اسلامی، در داخل کشور، تشکیل میگردد. این کنگره، از قدرت گیری مدافعین رژیم پهلوی و جریانات اسلامی، در درون و یا بیرون از رژیم اسلامی، ممانعت بعمل آورده، راه سوء استفاده از خلاء قدرت برای شروع کشمکشهای قومی، و توسل به تخریب و انتقام جویی را سد نموده، خطوط کلی نظام سیاسی آتی را روشن ساخته، و موعد انتخابات ارگانهای دائمی در کشور را معین میکند.
فهرست بخشهای " طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها"
1- بیانیه های پایه ای کنگره شوراها 5- 12
2- خود- آگاهی انقلاب ایران 12- 12
3- حقوق عمومی شهروندان در جمهوری شورایی ایران 12 - 15
4- شیوه برخورد به بازار دلالی اسلامی و مذهب حاکم 15- 20
5- انحلال دستگاههای سرکوب 20 - 21
6- آزادی بیان و حق آگاهی از اطلاعات و نظرات 21- 23
7- آزادی تشکل، فعالیت اتحادیه ها، انجمنها و احزاب 24 - 25
8- برابر حقوقی زنان و مردان، نهاد دموکراتیک خانواده، حقوق کودک 25- 33
9- مردم و قدرت سیاسی 33- 41
10- تأسیس یک نظام قضایی دموکراتیک 41- 42
11- مالکیت، اقتصاد، سیاست اقتصادی 42- 47
12- تأمین اجتماعی و بیمه درمانی، بهداشت و تندرستی 47- 50
13- آموزش و جوانان 50- 54
14- مطالبات کارگری 54- 63
15- شهرسازی روستاهای کشور 63- 65
16- نوسازی نظام ارتش و خدمت نظامی 65- 67
17- رفع تبعیضهای ناشی از توسعه ضد دموکراتیک سرمایه داری 68- 71
18- حفظ محیط زیست 72- 73
19- تضمین سلامت محیط سیاست 73- 77
20- سیاست خارجی کشور 77- 80
ضمائم
1- جمهوری شورایی و مسائل قومی در ایران 81- 82
2- سیاست اقتصادی در جمهوری شورایی ایران 82- 88
- تغییرات و موارد حذف شده در انتشار دوم 88- 90
انتشار اول، 8 شهریور 1385- 30 اوت 2006
انتشار دوم، 8 آذر 1388- 29 نوامبر 2009
تقدیم به مردمی که بحساب نمی آیند!
همانگونه که در موعد انتشار اول این طرح اعلام گردید، متن تاکنونی در بخشهای مختلفی، شکلی همچنین محتوایی، تکمیل شده، با انجام تصحیحات انشایی ضروری، بعنوان انتشار دوم، در اختیار علاقمندان قرار میگیرد. پیرامون برخی تغییرات با اهمیت مضمونی، در انتهای متن توضیح داده شده است. امید که تلاش به انجام رسیده، موضوع توجه و مطالعه شما، قرار گیرد.
" طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها "، به اعضاء خانواده رفقای جانباخته از سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، در روز 4 بهمن سال 1364 در مقر رادیو صدای فدایی ( روستای گاپیلون در کردستان عراق) و حوادث مربوط به آن، تقدیم میگردد.
در این روز هولناک، با بروز یک درگیری مسلحانه درونی، رفقایی در نزدیکترین رابطه سیاسی و انسانی، خون یکدیگر را بر زمین ریختند و پس از آن، سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، به تجزیه و انحلال کامل، کشانده شد. بحران حاد در سازمان فدایی- اقلیت، بر زمینه شکست انقلاب بهمن، قتل عام دهها هزار نفر از مبارزین، از آن میان، اکثریت قریب به اتفاق رهبران، اعضاء و فعالین سازمان، و عدم توانائی و تمایل کمیته مرکزی محفلی و عمدتاً انتصابی، برای پاسخگویی به معضلات سیاسی و تشکیلاتی در این شرایط سخت، شکل گرفته بود.
این حادثه نابود کننده، در نتیجه شکل گیری یک دسته بندی ارتجاعی در سازمان، در یکطرف باند عباس توکل- حسین زهری( بهرام، مسئول انتصابی کمیته خارج سازمان)، و در طرف دیگر، باند مصطفی مدنی- حماد شیبانی( جناح شورای عالی)، به سازمان چریکهای فدایی خلق ایران – اقلیت، تحمیل شد. عباس توکل و مصطفی مدنی، در پی تجزیه های پس از آن در خارج از کشور، محافل جدیدی، تحت عنوان " سازمان فداییان- اقلیت"، و جریانی اکثریتی یعنی" اتحاد فداییان خلق ایران"، و حسین زهری( بهرام) با روحیاتی جنایتکارانه و عامل افراطی در زمینه سازی درگیری نیز، دسته ای باند سیاهی، سرتاپا مشکوک و تبهکارانه، تحت عنوان گمراه کننده: "سازمان چریکهای فدایی خلق ایران" را به راه انداختند.
دسته جات نامبرده بالا، از طریق عناصر دیگری در مقرات سازمان، فعالانه مورد حمایت واقع شدند، که آشکارا، هدف انحلال سازمان و زندگی در خارج، و یا روی آوری به فعالیتهای قومی را دنبال میکردند. این گروه، در انشعابات بعدی در کردستان عراق و اروپا، محافل راست شبه اکثریتی، منفعل و انحلال طلب، تحت عنوان " هسته اقلیت"( از جناح" کمیته مرکزی"، مدافع افراطی انحلال سازمان)، و جریان قومی" اتحاد فداییان کمونیست"( یدی شیشوانی از جناح شورای عالی) را تأسیس کرده، با عوامفریبی، دروغ و مظلوم نمایی، تبهکاری خود را پرده پوشی کرده، آن را به خیال خود، مشمول مرور زمان ساختند.
جانباختگان این رویداد دردناک و حوادث بعدی، پدران، مادران و بستگانی داشتند، که در منازعات ارتجاعی قدرت در یک محفل بسته، به آنان فکر نشد، و در هیچ بزرگداشت و تحلیل سیاسی نیز، از آنان یادی نشد. اما آنها، با دنیایی از شور و عشق، به حضور فرزندان و بستگان خود در صفوف فدایی افتخار نموده، در آرزوی بازگشت پیروزمندانه آنان، روز شماری میکردند. نگارنده این سطور که با برخی از رفقای جانباخته در این روز و رویدادهای مربوط به آن- در شرایط مختلف – در رابطه فعالیت سیاسی قرار داشته است، به قلب بزرگ، اعتماد و علاقه بستگان آنان به سازمان- از خانواده های زحمتکش و بعضاً بسیار محروم- و امید پرشور آنها به بازگشت فرزندان فدایی خود، درود میفرستد. از این رو، تلاش به سرانجام رسیده را- که نتیجه همه زندگی سیاسی من است- از صمیم قلب، به اعضاء خانواده رفقای جان باخته خود در این روز تلخ و حوادث مربوط به آن، به نجابت و نزاکت مردمی، به صبوری، سکوت و تحمل اندوه فروخورده، به متانت، خطا پوشی و گذشت احترام برانگیز آنان، تقدیم مینمایم.
جانباختگان درگیری روز 4 بهمن سال 1364 در روستای گاپیلون( کردستان عراق)، و حوادث مربوط به آن:
1- رفیق کیکاووس درودی( عباس کامیارانی، عباس پرولتر)، مسئول شاخه کردستان سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت. او در جناح معترضین، یعنی "شورای عالی" قرار داشت.
2- رفیق سعادت محمدی( هادی)، از مسئولین نظامی تیم پیشمرگان در شاخه کردستان، و از فعالین سابق سازمان در یاسوج در استان کهگیلویه و بویراحمد. او در جناح معترضین به جناح توکل قرار داشت.
3- رفیق کاوه، عضو سازمان در مقر رادیو صدای فدایی و از فعالین سابق سازمان در کرمانشاه.
4- رفیق اسکندر، نیروی سازمان از مقر رادیو صدای فدایی، و از فعالین سابق سازمان در لرستان.
5- رفیق حسن، نیروی سازمان از مقر رادیو صدای فدایی، و از فعالین سابق سازمان در خارج از کشور.
همچنین رفقای دیگری نیز، در پی این حادثه و در چنبره رقابتهای ارتجاعی درونی و یا حوادث تحمیلی، جان باختند:
1- رفقا جمال و فواد، از پیشمرگان فدایی در مقر رادیو صدای فدایی ( گاپیلون) و مقر شاخه کردستان ( گلاله)، که در تهاجم عناصر مسلح حزب دموکرات کردستان عراق( " پارتی" و سابقاً: قیاده موقت)، در مناطق شمال کردستان عراق، جان باختند. هر دو رفیق، پس از درگیری 4 بهمن، از پیوستن به دو جناح عامل این درگیری خودداری نموده، تلاش کردند، با اتکاء صرف به خود، از مناطق بسیار ناامن و کوهستانی شمال عراق، خارج شوند.
2- رفقا نوید ( از یاسوج) و اردشیر، از پیشمرگان فدایی که پس از درگیری 4 بهمن، از پیوستن به دو جناح عامل درگیری خودداری نموده، تلاش کردند، از عراق خارج شوند. هر دو رفیق، در مناطق کوهستانی شمال عراق، از سوی افراد مسلح حزب دموکرات کردستان عراق، مورد حمله قرار گرفته و بازداشت شده، به مأمورین رژیم اسلامی، تحویل داده میشوند. رفقا نوید و اردشیر، پس از تحمل شکنجه های طاقت فرسا، در اواخر سال 1365 و یا اوائل سال 1366، در شهر سنندج در میان فریادهای بلند خود، " زنده باد سوسیالیسم"، به جوخه اعدام سپرده شدند.
3- رفیق حسن لر، از پیشمرگان فدایی که پس از درگیری 4 بهمن، به اتحادیه میهنی کردستان عراق( یه که تی، جلال طالبانی) و سپس، به کومله ( در این تاریخ: سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) پیوست. او در سال 1365 در مقر کومله و در فضایی بشدت غیردوستانه علیه سازمان فدایی، در نهایت تنهایی و سرخورده گی ناشی از فروپاشی سازمان، با شلیک گلوله، به زندگی خود خاتمه داد.
4- رفیق مریم از اعضاء سازمان در مقر رادیو صدای فدایی در مقر گاپیلون، که به جناح" کمیته مرکزی"( توکل، زهری، هسته اقلیت) پیوست، و در اواخر سال 1365، در اعتراض به عدم برگزاری کنگره دوم سازمان از سوی مسئولین این جریان، در محل زندگی افراد این جناح در یکی از شهرهای کردستان عراق، با شلیک گلوله به زندگی خود پایان داد.
5- رفقا انور و مصطفی از اعضاء کمیته کردستان جناح " شورای عالی"، که در اواسط سال 1366، در پی تلاش برای یافتن محلی بمنظور انتقال مقر این گروه( جناح مدنی، شیبانی، یدی شیشوانی)، در منطقه ای کوهستانی در کردستان عراق، مورد حمله افراد مسلح ناشناس قرار گرفته، جان باختند.
6- رفیق نیوشا فرهی از فعالین سازمان در آمریکا، که پس از درگیری 4 بهمن، به همکاری جنبی با جناح " شورای عالی" پرداخته بود، در روز 29 شهریور 1366- 20 سپتامبر 1987، از طریق خودسوزی در برابر ساختمان سازمان ملل متحد، جان باخت. دلیل مشخص اقدام رفیق، اعتراض به حضور خامنه ای جنایتکار – رئیس جمهور وقت رژیم اسلامی- برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. انتخاب این روش اعتراض از سوی رفیق نیوشا، قبل از هر چیزی، به شرایط گسیختگی در صفوف سازمان، و تأثیر سرخورده گی بزرگ ناشی از رویداد 4 بهمن 64، مربوط است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها( انتشار دوم)
به ضمیمه:
1- جمهوری شورایی و مسائل قومی در ایران
2- سیاست اقتصادی در جمهوری شورایی ایران
خواننده علاقمند!
مطمئنناً تلاش صورت گرفته در اینجا، کامل ترین و بهترین در نوع خود نیست. اگر در مطالعه این طرح، به مواردی برخورد نمودید، که ضرورت بهبود و تکمیل آنها وجود دارد، نگارنده را از مطلع شدن از نتیجه نظر نکته بین خود، محروم نسازید. این طرح در صورت ضرورت در آینده نیز، تحت عنوان انتشار سوم، از سوی نگارنده، منتشر خواهد گشت، که میتواند تصحیحات احتمالی و پیشنهادی شما را نیز، در بر بگیرد. نشانی تماس با نگارنده: pouyane50@yahoo.de
مقدمه و توضیحات
تجزیه و ضعف در صفوف سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، همچنین غلبه انفعال مزمن بر گرایشهای جریان انقلابی فدایی در داخل کشور، موضع گیری این نیروی اجتماعی پیشرو و سنت دار انقلابات در ایران، نسبت به تحولات سیاسی را، بسیار دشوار ساخته است. در شرایط کنونی اما، دستیابی به یک موضع واحد از سوی این طیف( در داخل کشور)، و حضور روشن سیاسی- برنامه ای در رویدادهای هر دم شتاب یابنده، یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.
بهترین و ساده ترین شکل بیان درخواستهای نیروی اجتماعی فدایی( در صورت وجود تشکل در صفوف آن)، طرح روشن و فرموله این مطالبات، بصورت قطعنامه هایی، در برابر کنگره شوراهای کارگری و عمومی است. در اینجا، هم موارد پراهمیتی که به لحظات سرنگونی رژیم اسلامی مربوط بوده، و هم مطالبات مردم که پس از تشکیل کنگره شوراها را شامل میگردند، جای خواهند داشت. این روش معرفی اهداف برنامه ای جریان انقلابی فدایی، لزوماً بمعنای اعلام وجود شرایط قیام مسلحانه فوری، و امکان فراخوان کنگره شوراها در این لحظه، نیست. تنظیم بحث به شکل زیر را میتوان در عین حال نوعی تلاش، برای ایجاد هماهنگی حول اهداف مشخص، میان فعالین مستقل در درون طیف انقلابی فدایی و کارگران کمونیست در داخل کشور، محسوب نمود.
---------------
توضیح:
*1- از دید این نگارنده هیچیک از گروههای کنونی در خارج، که تحت عنوان " فدایی"، به فعالیت گیاهی اشتغال دارند، در کمترین حدی قادر به جایگزینی سازمان چریکهای فدایی خلق ایران( سازمان اصلی 1349-1357) نشدند. موضوع " جریان انقلابی فدایی" در این برنامه، همواره بر سازمان اصلی و تئوری و پراتیک آن در دوران انقلاب بهمن( 1349-1360)، ناظر است.
------------------------------------------
توضیحاتی در آغاز
توجه: در چاپ اینترنتی، بدلیل نوع فرمات فارسی، ترتیب نگارش و خواندن بندها، قطعنامه ها و بخشها، عکس نوع توصیف شده در اینجاست. در توزیع ورد این برنامه، توضیحات زیر، کاملاً صدق میکند.
1- شماره قبل از عنوان اصلی در بالای هر بخشی، شماره بخش مذکور تلقی میگردد. برای مثال: " بخش 1- بیانیه های پایه ای کنگره شوراها ".
شماره پس از آن و از سمت راست، شماره قطعنامه نامبرده است. برای مثال:
1-1، قطعنامه پیرامون: حق مردم ایران در داخل کشور برای تعیین سرنوشت خویش. در اینجا از راست به چپ: 1 اول، شماره قطعنامه، و 1 دوم، شماره بخش در بالا است.
2- شماره های قبل از بخشها، عناوین قطعنامه ها و بندها، از راست به چپ، خوانده میشوند. برای مثال:
1-1-1، حق مردم ایران و فعالین سیاسی مبارز در کشور ... . در اینجا از راست به چپ: 1 اول، شماره بند ذیل قطعنامه، 1 دوم شماره قطعنامه، 1 سوم شماره بخش، محسوب میگردند.
3- زیر- بندهای متعلق به یک قطعنامه و یا ذیل یک بند، که تنها با یک عدد، مشخص شده اند، در حقیقت به بخشی از اصل قطعنامه و نه بندهای مستقل و یا توضیح در آن رابطه، تعلق دارند. اما طولانی شدن یک قطعنامه، جدا سازی این اجزاء را ضروری ساخته، با یک شماره، مشخص گشته اند. نظیر موارد برشمرده در ذیل قطعنامه 1 از بخش 5 : قطعنامه پیرامون: تأیید حقانیت جنبشهای انقلابی ..."
4- فاصله دو بخش از طریق یک خط کامل ( ورد-14- درشت)، و فاصله دو قطعنامه در داخل یک بخش از طریق یک نیمه خط نقطه چین، مشخص میگردد. بین دو بند از یک قطعنامه، تنها یک فاصله آزاد قرار گرفته است.
5- ترتیب خواندن بخشها، قطعنامه ها و بندهای مرتبط به یکدیگر، بقرار زیر است. برای مثال: " قطعنامه 1 از بخش 1، اعلام کنگره شوراها، بمثابه عالیترین ارگان قدرت سیاسی ..."، و یا " بند 1، قطعنامه 2 از بخش 4، جدایی دین از دولت و سیستم آموزشی ..."
6- برای ایجاد یکنواختی در کل متن، شماره ها و ارقام، همواره بکمک اعداد و نه حروف، آورده شده اند.
7- موضوع و محتوای بندهای ذیل قطعنامه ها، بعضاً ارائه کامل مطالبات یک قطعنامه و تکمیل آن، و یا توضیح و استدلال برای مطالبه طرح شده از طریق قطعنامه را در بر میگیرد؛ از آنجا که تدوین توضیح واستدلال جداگانه برای هر قطعنامه، متن را از شکل یکدست، سلیس و قابل فهم آن خارج کرده، آن را برای خواننده معمولی، به متنی که مدام موجب گسست در مطالعه میگردد، تبدیل میساخت.
-----------------------------------------
قطعنامه های زیر از سوی فراکسیون فدایی( فراکسیون جمهوری شورایی)، به کنگره شوراها ارائه میگردند.
کنگره شوراها یک کنگره عمومی است، که در لحظات سرنگونی رژیم اسلامی، از تجمع نماینده گان شوراها، سندیکاها و اتحادیه ها، کمیته ها، نهادها و ارگانهای صنفی، دموکراتیک و مباررزاتی، همه اقشار و طبقات سهیم در سرنگونی رژیم اسلامی، در داخل کشور، تشکیل میگردد. این کنگره، از قدرت گیری مدافعین رژیم پهلوی و جریانات اسلامی، در درون و یا بیرون از رژیم اسلامی، ممانعت بعمل آورده، راه سوء استفاده از خلاء قدرت برای شروع کشمکشهای قومی، و توسل به تخریب و انتقام جویی را سد نموده، خطوط کلی نظام سیاسی آتی را روشن ساخته، و موعد انتخابات ارگانهای دائمی در کشور را معین میکند.
فهرست بخشهای " طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها"
1- بیانیه های پایه ای کنگره شوراها 5- 12
2- خود- آگاهی انقلاب ایران 12- 12
3- حقوق عمومی شهروندان در جمهوری شورایی ایران 12 - 15
4- شیوه برخورد به بازار دلالی اسلامی و مذهب حاکم 15- 20
5- انحلال دستگاههای سرکوب 20 - 21
6- آزادی بیان و حق آگاهی از اطلاعات و نظرات 21- 23
7- آزادی تشکل، فعالیت اتحادیه ها، انجمنها و احزاب 24 - 25
8- برابر حقوقی زنان و مردان، نهاد دموکراتیک خانواده، حقوق کودک 25- 33
9- مردم و قدرت سیاسی 33- 41
10- تأسیس یک نظام قضایی دموکراتیک 41- 42
11- مالکیت، اقتصاد، سیاست اقتصادی 42- 47
12- تأمین اجتماعی و بیمه درمانی، بهداشت و تندرستی 47- 50
13- آموزش و جوانان 50- 54
14- مطالبات کارگری 54- 63
15- شهرسازی روستاهای کشور 63- 65
16- نوسازی نظام ارتش و خدمت نظامی 65- 67
17- رفع تبعیضهای ناشی از توسعه ضد دموکراتیک سرمایه داری 68- 71
18- حفظ محیط زیست 72- 73
19- تضمین سلامت محیط سیاست 73- 77
20- سیاست خارجی کشور 77- 80
ضمائم
1- جمهوری شورایی و مسائل قومی در ایران 81- 82
2- سیاست اقتصادی در جمهوری شورایی ایران 82- 88
- تغییرات و موارد حذف شده در انتشار دوم 88- 90
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر